Mensen van Jezus – Els

Kennismaking met Jezus

In mijn jonge jeugd ging ik naar de zondagsschool. Toen ik een jaar of 12 was, werd ik door vriendinnen gevraagd mee te gaan naar catechisatie. Ik wist niet zo goed wat dat was maar ik vond het altijd heel leuk. Het was mijn eigen keuze om hier naar toe te gaan en in die tijd maakte ik bewust kennis met Jezus. Samen met mijn man ben ik in Loosdrecht komen wonen en toen hebben we heel bewust rondgekeken, en ons afgevraagd welke kerk er nu echt bij ons past en waar we ons thuis voelen. In diverse kerken in Hilversum, Oud-Loosdrecht en Nieuw-Loosdrecht zijn we geweest. Ik weet nog de 1^e keer dat we de Sijpekerk binnenkwamen. Toen kwamen we thuis, dat was heel bijzonder. En sindsdien komen we hier nog steeds ontzettend graag.

Geloofsbeleving

Ik wil het geloof graag uitdragen aan anderen. Ik heb heel lang de zondagsschool gedaan waarbij ik mee wilde geven dat geloven heel leuk en fijn is. Ik heb het rotsvaste vertrouwen dat er altijd iemand voor je is, dat is God, en dat heb ik altijd tegen de kinderen gezegd. Muziek is een erg belangrijke rol gaan spelen in mijn geloofsbeleving. Toen de kinderen klein waren draaiden we Elly & Rikkert grijs totdat ze het niet meer leuk vonden. Toen viel ik in een gat. Van een vriendin kreeg ik toen een CD met Nederlandse opwekkingsmuziek. Ik dacht, bestaat dat ook? Ik vond het heel fijn en mooi om via deze muziek dichtbij God te zijn. Later kwam de musical “De Passion” op mijn pad. Dat was zo geweldig! Dat was mijn eerste ervaring met zingen in een band. Ik stond daar in de kerk met een kleine groep. Dat was zo gaaf en ik dacht bij mezelf, durf ik dit. Ja, dit durf én doe ik. En een jaar later zat ik in de Praise en hier maak ik nog steeds onderdeel van uit. Een hobby die ik ontzettend leuk vind en nu enorm mis in deze corona-tijd. Thuis zing je toch minder dan dat je wekelijks een oefenavond met elkaar hebt. Nu zet ik heel bewust Spotify aan en zing ik mee. Ik ben dagelijks met geloof bezig, maar het afgelopen jaar heb ik toch gemerkt dat ik dat veel lastiger vond. Blijkbaar heb ik toch de structuur nodig van in de kerk zitten. Ik ben heel blij dat ik geloof. Het geeft je zoveel meer mogelijkheden in je leven om ook met hele andere dingen bezig te zijn. Het is een absolute verrijking en verdieping van je leven.

Jezus in mijn leven

Jezus is mijn rots en mijn steun en toeverlaat. Dit ervaar ik echt. Soms kabbel ik voort, maar Hij blijft toch trekken. Soms in hele kleine dingen. Hij doet namelijk ook Zijn best om deel uit te maken van mijn leven. Bijvoorbeeld in iets wat je buiten ziet. Ik zag een roos, en ik dacht, bloei jij nu al, wat is de Schepping toch mooi! Ook toen ik 10 jaar geleden borstkanker kreeg was Jezus erbij. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik alleen was, ondanks dat je in de overlevingsmodus komt. Ik weet nog goed dat de arts tegen me zei: “Volgende week dinsdag hoor je de uitslag, het komt wel goed.” Toen dacht ik, dit is niet voor niets, dit zegt hij niet voor niets. In diezelfde week kreeg ik bericht van stichting Nightingale die onderzoek deden naar onregelmatige diensten en borstkanker. Daar was ik blind uitgepikt en in die tijd was mijn beroep verpleegkundige met onregelmatige diensten. Dat zijn dan momenten dat je God heel dichtbij ervaart. Wel ben ik door de chemokuren heel erg ziek geweest, en er zijn momenten geweest dat ik dacht, ik kan niet meer.

Het zit bij mij diep verankerd.

In die periode heb ik eindeloos muziek geluisterd, dat was iets dat ik kon. Ik kreeg destijds het boek “Ik ben er even niet”, dat was heel bemoedigend. Een boek dat speciaal geschreven was voor kinderen met een ouder met borstkanker, dat was heel fijn dat er ook oog voor mijn familie was. De 1^e week na een chemokuur was ik er namelijk ook echt niet. Deze periode heeft een jaar geduurd. In die periode is mijn vertrouwen in God nog hechter geworden. Hij is er, wat er ook gebeurt. Ik heb er altijd het volste vertrouwen in gehad dat het goedkwam. Dit is, denk ik, de essentie van het geloof. Dat zit bij mij heel diep verankerd. Uiteraard zijn er ook periodes in mijn leven geweest dat God ver weg leek. Het is nodig om dan te blijven bidden en blijven vertrouwen.

Wat ik wil meegeven aan de gemeente

Houd de mensen vast, ondanks dat we in deze tijd allemaal momenten zullen hebben van ‘ik drijf weg’. Dat je door blijft gaan mét God. Laat elkaar niet los: we zijn niet voor niets een gemeente.