Doordat ik in God geloof, kan ik alle dingen in het leven relativeren
Het is geweldig om te weten dat je door God gekend bent, dat Hij je kent en je nooit in de steek zal laten, dat er een toekomst op je wacht bij Hem, mogelijk gemaakt door Christus.
De sporen van God herken ik in hoe wonderbaarlijk de natuur werkt, in de liefde van m’n vrouw en kinderen, in hoe ik naar de wereld kijk. Als je alleen al kijkt naar het leven hier in en om de sloot, hoe een bloem zich ontwikkelt… daar moet wel een Schepper achter zitten, denk ik dan. Ik probeer veel te relativeren, dansend door het leven te gaan, als een dankbaar mens. Het is toch prachtig: als God voor mij is, wie kan dan tegen me zijn? Ik leef met de verwachting dat er eens vrede zal zijn, die ons in de bijbel is toegezegd.
Geloven geeft me heel veel antwoorden op levensvragen. Door mijn geloof weet ik dat ik nooit alleen ben, omdat ik een kind van de Vader in de hemel ben die zal me altijd in de gaten zal houden. Ik denk dat God overal weet van heeft, maar ik denk niet dat hij zich overal mee bemoeit in je leven. Als ik niet zou geloven, is de zingeving van mijn leven weg.
Verlossing
De verlossing die in het christelijk geloof geboden wordt, is de enige oplossing voor deze aarde, die in barensnood is, en voor de mensen die erop leven en geestelijk verstrooid zijn. De verlossing gaat altijd voorbij het voorstellingsvermogen. In het begin wende de mens zich van God af, er kwam zonde. Maar God wil de mens niet verloren laten en heeft het verzoeningsoffer gebracht door zijn Zoon Jezus. Door dat offer maakt God zich weer bereikbaar voor ons waarmee wij het ongeluk, het van God verlaten zijn, kunnen voorkomen. Dit gaat boven onze realiteitszin uit, ik kan dit als mens niet bevatten. Ik kan niet bevatten hoe groot de schuld is die de wereld heeft en daardoor ook niet iets over de grootte van het offer kan zeggen. Dat God een mens werd, past niet in onze realiteitswereld, dat staat eigenlijk heel ver bij ons vandaan. Dit is goddelijk, wij zijn mensen die zich daar niet in kunnen verplaatsen. Het is zo groots, dat wij daar als mens niet bij kunnen.
In openbaring staat dat de wereld in barensnood is en er niemand waardig is de zegels te verbreken. Dan komt het lam, alleen het Lam is waardig om de zegels te verbreken. Daarin zie je hoe ver Christus van ons vandaan is, maar toch is Hij onder ons geweest. Deze verhaallijnen gaan boven ons verstand. Dit creëert duizenden vragen, we willen het voor ons mensen behapbaar maken. Uiteindelijk lukt ons dat niet omdat we beperkt van begrip zijn, we kunnen te weinig bevatten. Je kunt dit dus niet beredeneren, er moet een punt komen waarop je het moet aannemen.
Dit gaat over Jezus die het lijden wat ons toe komt, op zich neemt. Hij zegt “ga heen, zondig niet meer”, maar als je om je heen kijkt naar alle schuld die nu in de wereld om je heen is, de zonde die in de mens zit, de egocentriciteit… Jezus zegt dat je dat moet bevechten, jezelf niet op de eerste plaats zetten. Dat is eigenlijk net zo onmogelijk als het kunnen begrijpen van het verhaal dat Jezus de zonde van de wereld draagt. We hebben als mens behoefte aan verschoning, zuivering, heling. De coronacrisis heeft dat ook blootgelegd, hoeveel psychische problematiek en diepe triestheid er in mensen zit.
Wat kan ons hierbij helpen? We kunnen elkaar troosten, maar de schade is allang aangericht. Die verlossing moet van buitenaf komen. Mijn geloof kenmerkt zich doordat er een God is die van ons houdt, die onbegrijpelijk is. Wat we moeten weten heeft Hij ons duidelijk gemaakt: Hij houdt van ons, is rechtvaardig, genadig, barmhartig en Hij belooft dat eens alle dingen weer nieuw zullen zijn. Dat is de grootste behoefte van deze wereld dat het ooit weer nieuw en goed zal zijn.
We hebben allemaal de liefde nodig.
Godsbeeld
Ik hou ervan om veel verschillende boeken te lezen, geschreven vanuit verschillende oogpunten. Ook heb ik veel mensen in verschillende landen ontmoet tijdens reizen. Daardoor is mijn blik verbreed en zie ik meer kortzichtigheid van andere mensen. We kunnen hier in Nederland, in de Protestantse kerk, misschien denken dat dit de zuivere vorm is van geloven is. Een poosje geleden zijn we in Iran geweest, daar hebben we ook zoveel lieve mensen ontmoet. Mensen zijn eigenlijk overal hetzelfde. Het is net waar je wieg heeft gestaan, welk geloof je aanhangt en hoe je dat praktiseert. Ik denk dat wij misschien wel een beperkt godsbeeld hebben. We denken het te weten, hoe het allemaal zit. We zullen nog verbaasd staan van wie God nu echt is en wie zijn kinderen genoemd zullen worden. Om dat uit te leggen met een beeld: Jezus is de brug naar God toe, een brug in de mist. Sommigen hebben helemaal niet door dat ze Zijn weg lopen, de weg van Liefde. Ik heb moeite met de gedachte dat alle mensen die niet zoals ons geloven verloren zouden gaan, daar worstel ik mee. Door veel te lezen, kom ik wel weer een stukje verder.
Mijn godsbeeld verandert steeds, het geloof blijft me prikkelen, maar ik ben er zo van overtuigd. Wel vraag ik me soms af of ik de juiste kijk erop heb door de cultuur e.d. waar ik in opgegroeid ben. Het belangrijkste/de ware waarde van het geloof is Jezus. Er kan toch niemand iets tegen Jezus en zijn voorbeeld van liefde en dienen hebben? Helaas wordt dat beeld door ons christenen vaak zo slecht naar voren gebracht. Alle mensen hebben heel hard nodig wat Jezus ons wil geven. We hebben allemaal de liefde nodig, van God en mensen, we willen allemaal erkend worden. Ik heb geen mooie auto nodig, ik weet dat God mij lief heeft en Hij geeft me leven in geestelijkheid waardoor ik minder waarde hecht aan materiële spullen of door die spullen aandacht en liefde wil krijgen. Het besef dat je een kind van de Heer bent, heeft impact op hoe je door het leven gaat.
Wat ik mooi vind in de kerk?
Ik hou van stevige woorden in een preek, sprekers die je inzicht geven en de luiken van de Bijbelwoorden openen zodat je echt iets leert.
Er is veel liefde en aandacht voor elkaar in de gemeente, gemeenschapszin, het omzien naar elkaar. Het zingen met elkaar vind ik prachtig, daar gaat veel kracht en diepgang vanuit, het met z’n allen achter één waarheid en hoopsverwachting staan.
In de tijd dat Jan Meertens hier was, zegde hij in de avonddienst nog wel eens het Kyrië-gebed op, dat kon ik erg waarderen. Naar de kerk gaan is belangrijk. Ook kun je door mensen/boeken gevoed worden, maar je moet uiteindelijk wel zelf met God je geloof bouwen. Dat doe ik persoonlijk door bidden, veel over dingen na te denken, naar songteksten luisteren als “Love rescue me” van U2. Als je goed luistert naar die tekst, kon het bijna een psalm zijn. Ik onderzoek graag het onbekende en probeer daar liefde voor op te brengen.
Last modified: 18 mei 2021