Ups
Het geloof is mij van huis uit met de paplepel ingegoten. God bestaat en dat is gewoon zo. Na mijn middelbare schooltijd had ik een tussenjaar. Mijn broer had eerder al het basisjaar gevolgd op de Evangelische Hogeschool (EH) in Amersfoort. Hij vroeg mij of dit ook iets voor mij was. Ik zag dat hij zo veranderd was – in positieve zin – dat ik het ook wel een beetje angstaanjagend vond om het te gaan doen. Ik was op dat moment best wel tevreden over wie ik was en ik wist niet of ik wilde veranderen. En hoe zou ik dan veranderen?
De EH is gericht op persoonlijke ontwikkeling, geloofsontwikkeling en studiekeuze. Ik zag vooral heel erg op tegen het gedeelte geloofsontwikkeling, omdat ik op de middelbare school best wel negatieve ervaringen heb gehad met praten over het geloof. Dat deed ik dus eigenlijk nooit en ik wist helemaal niet of ik me wel wilde verdiepen in het geloof. Hier heb ik heel lang over getwijfeld. Op een gegeven moment las ik op het labeltje van mijn theezakje de vraag: ‘Waar twijfel je over?’ Dit was heel sprekend voor mij: ga ik wel of niet naar de EH? Ik heb heel vaak momenten gehad waarvan ik dacht ‘is dit toeval of is dit God?’, maar dat theezakje was voor mij wel echt een teken van God. Ik ben daarom gestart met de EH en ik dacht: ik zie het wel.
Ze begrepen de vragen die ik had en gaven mij het gevoel dat die vragen er mochten zijn. Ik kreeg geen kant-en-klare antwoorden, maar ik werd geholpen in de zoektocht naar die antwoorden.
Op de EH kon ik mezelf zijn, met al mijn vragen en twijfels, zonder dat daar een oordeel aan vast zat. Ik heb ervaren hoe fijn het is om mensen – met name leeftijdsgenoten – om me heen te hebben die ook geloven. Ik werd volledig geaccepteerd in het feit dat ik soms minder ver was in het geloof dan anderen. Ze begrepen de vragen die ik had en gaven mij het gevoel dat die vragen er mochten zijn. Ik kreeg geen kant-en-klare antwoorden, maar ik werd geholpen in de zoektocht naar die antwoorden. Dat vond ik zo ontzettend fijn, maar tegelijkertijd wist ik dat je daar in een christelijke bubbel leeft en dat je daar een keer moet uitstappen. Ik moet zeggen dat ik na de EH dan ook wel in een gat ben beland en ik weet nog steeds niet zo goed hoe ik daaruit moet komen.
Downs
Tja, dat gat. In de eerste periode na mijn tijd op de EH ben ik op zoek gegaan naar manieren om met het geloof bezig te zijn. Ik ging op zoek naar christelijke vrienden, maar al mijn pogingen mislukten eigenlijk. Misschien was ik niet actief genoeg? Of zocht ik op de verkeerde plekken? Maar ik had wel het gevoel dat ik er veel aan deed. Uiteindelijk zijn die pogingen gestopt en raak je weer in de sleur van het alledaagse leven. Zo ging het eigenlijk ook met bidden. In het begin bad ik elke dag, maar daar kreeg ik voor mijn gevoel geen antwoord op. Het bidden werd daardoor steeds meer een standaard riedeltje en dan verliest het naar mijn idee zijn waarde. Ik bid daarom nu alleen als ik iets heb om voor te bidden. Vaak is dat bij een grote of wanhopige gebeurtenis, of juist hele dankbare momenten.
Ik ben nu druk met mijn opleiding, mijn werk, training geven en op dit moment heb ik niet de motivatie om tijd vrij te maken om met het geloof bezig te zijn. Vooral omdat ik absoluut niet weet waar ik moet beginnen en omdat mijn pogingen in het verleden ook zijn mislukt. Er is wel ergens een verlangen in mij om met geloof bezig te gaan, maar het is nu nog niet hevig genoeg.
Hoop
Op de EH heb ik ervaren hoe fijn en hoe belangrijk het is om christelijke vrienden te hebben. Die heb ik eigenlijk niet. Ik heb nog wel contact met twee vrienden van de EH maar die wonen aan de andere kant van het land, dus die spreek ik maar af en toe. Ik hoop dat ik een christelijke vriend en/of vriendin vind waar ik mee over het geloof kan praten, maar waar ik ook lekker gek mee kan doen. Iemand waar ik mijn twijfels mee kan delen, die mij in mijn waarde laat en geen kant-en-klare antwoorden geeft. Iemand die mij enthousiasmeert om weer met het geloof bezig te gaan. Die dat weggestopte verlangen weer aanwakkert.
Waar ik nu sta
Ik denk dat dit lied – What If I Gave Everything van Casting Crowns – goed verwoord waar ik nu ongeveer sta. Er is wel een verlangen, alleen wat gebeurt er als ik me daaraan overgeef?
All my life I longed to be a hero
My sword raised high, running to the battle
I was going to take giants down
Be a man you would write about
Deep in my chest is the heart of a warrior
So why am I still standing here
Why am I still holding back from You
I hear You call me out into deeper waters
But I settle on the shallow end
So why am I still standing here
So afraid what it might cost to follow You
I’d walk by faith if I could get these feet to move
But I don’t want to live that way
I don’t want to look back someday
On a life that never stepped across the line
So why am I still standing here
Why am I still holding back from You
You’ve given me a faith that can move a mountain
But I’m still playing in the sand
Building little kingdoms that’ll never stand
I hear You call me out into deeper waters
But I settle on the shallow end
I’m so tired of standing here
What if I gave everything to You
What if I gave everything
What if I stopped holding back from You
Starting now I’m stepping out onto deeper waters
What if I gave everything
What if I stopped holding back from You
Starting now I’m stepping out onto deeper waters
I want to see some mountains move
Ready to give everything
Say goodbye to standing here
